گزاره ی "  شتاب جاذبه ی گرانشی زمین در مناطق سیاه پوست عرب زبان دو برابر مناطق سرخپوست مکزیک است"  ، یک گزاره ی اخباری است که ممکن است درست یا نادرست باشد . این گزاره علمی است زیرا می توان آن را آزمایش کرد و اندازه گیری کرد. اگر قانونی در شرایط کنترل شده در جهان بیرون برقرار باشد شانس آن را دارد که به مرحله ی نظریه سازی برود. نظریه شامل دو یا چند گزاره است که در قالب اصول موضوعه  در هندسه یا ادبیات آنها را می پذیریم و با آنها مساله مان را حل می کنیم. مثلا کشف قانون چاقی نشاسته ای مردان به صورت زیر می تواند باشد :  اثر نشاسته بر چاقی مردان به میزان 40%  موثر است. این قانون یک نظریه نیاز دارد. نظریه بیان می کند که چرا این قانون برقرار است و چگونه می توان با اصول موضوعه به این قانون رسید و از همه مهمتر این که پیش بینی نظریه برای مفاهیم بعدی چیست؟ آیا نظریه می تواند دلیل چاقی زنان بر اثر نشاسته را بگوید؟

تاکید بیش از حد بر روی یک نظریه گاه گمراه کننده است زیرا نظریه توصیفی از وضع نمونه هاست و واقعا نمی تواند رفتار سیستم را مشخص کند. بسیاری از نظریه ها فقط در چارچوب کنترل شده ی فرضیه ها صدق می کنند و برای به کارگیری آنها باز هم نظریه و موارد تکمیلی نیاز داریم. مثلا نظریه ی الکترومغناطیس ماکسول رفتار ذرات باردار را در هنگام اثر فوتو الکتریک ، تونل زنی ، ابررسانایی و مانند اینها تبیین نمی کند ولی با عطف به آن می توان به دنبال نظریه های مکملی گشت که با نظریه ی الکترومغناطیسی ماکسول نیز همخوانی داشته باشد و در عین حال وضعیت پدیده های جدید را نیز تبیین کند. مهارت های گزاره سازی و گزاره شناسی در علم بسیار کلیدی است. یک دانشمند باید بتواند از بین بانک عظیم کلمات علم ، کاملترین مجموعه کلمات را در قالب یک گزاره ی علمی بچیند. توجه به ادبیات رسمی کشورها و ادبیات مرسوم در علم بخشی از این مهارت است. اکیدا توصیه نمی کنیم فیزیک بخوانید! بلکه توصیه می کنیم فیلم ببینید ، سینما بروید ، تئاتر تماشا کنید ، بازی کنید ، ورزش کنید ، تفریح کنید ، بخندید و ادبیات کشورتان را نیز بخوانید. این کارها باعث تقویت و توسعه ی بانک کلمات انسان و یافتن جملات زیبا برای بیان یک مفهوم علمی می شود.