بزرگترین آونگ فوکوی مدرسه ابتدایی دخترانه ایران و شاید جهان!

در سال 1402 بازدیدی از مدرسه ابتدایی دخترانه مصلی نژاد داشتم و موضوعی آنجا توجه من را جلب کرد. دورتادور راه پله ها فضای بسیار بزرگی بود که من آن را برای نصب یک آونگ فوکوی 17 متری مناسب دیدم. پس از گفتگو با مدیر محترم مدرسه دکتر لطفی ، موضوع توسط شورای مدرسه مورد بررسی قرار گرفت و مقدمات مالی و اندیشه استفاده از این سازه برای دانش آموزان مطالعه شد. در 6 دوره ابتدایی به طور مرتب بر چرخش زمین به دور خودش و خورشید تاکید می شود و نصب چنین سازه ای قطعا می تواند شگفت انگیز باشد. از سوی دیگر بنا به جثه کودکان ، باید سازه در مقیاسی باشد که میزان اعجاب آوری آن برای کودکان قابل درک باشد. سرانجام تصمیم گرفتیم تا در بالاترین نقطه ممکن ، یک سازه تیرآهنی نصب کنیم و آونگ از طریق این تیرآهن نوسان کند. اتصال آونگ به سقف بسیار دشوار بود زیر احتمال افتادن از سقف و مسایل مختلف نشتی ساختمان در بارندگی ها وجود داشت. لذا توجه به همان سیستم تیرآهن برگشت و پس از حمل و نقل یک تیرآهن شماره 16 به محل و انجام برشکاری و جوشکاری ، که البته به دشواری بسیار زیاد انجام شد، چارچوب محکم و مناسبی برای حرکات دامنه دار آونگ ایجاد گردید.

پس از کارهای اولیه ، کابل بسیار ضخیمی به ارابه جرثقیل یک تنی سقف اتصال یافت تا بتواند در محل نصب ، حامل گلوله باشد. قرار دادن یک گلوله به جرم اصلی با قطر 28 سانتیمتر از جنس فولاد منتفی شد زیرا حمل و نقل آن برای کاربری نقاشی کردن آونگ بسیار دشوار و خطرناک بود. قصد داشتیم آونگ نقاشی هم بکند!
سازه از جرم کمتری برخوردار شد تا جابجایی آن خیلی دشوار نباشد. اتصالات پیچی 3 گانه در بالا و پایین سازه نصب و محکم سازی شد.
جهت مشخص کردن موقعیت آزمایشگاه یک صفحه مدرج نیز در کف محل نصب گردید و با کمک استیل های حفاظ بند ، محل عبور و مرور بازدید کنندگان محصور شد. در انتها با نصب برچسب های ایمنی و صندلی این کار به پایان رسید. انجام این مراحل یک سال تمام طول کشید و بیش از هزاران بار در جهت های مختلف آزمایش های مختلفی جهت بررسی گرایش آونگ بررسی شد.
اینطور نبود که همه چیز شسته و رفته و آماده تحویل باشد. دهها مقاله و سایت با جزییات فراوان و هزاران ساعت وقت صرف شد تا سرانجام توانستیم به آنچه که پیش روی ماست اطمینان کنیم.
در سال 1403 به مدت سه ماه مجموعه ای از کلاس های مدرسه تحت پوشش و آموزش حضوری قرار گرفتند و اونگ ، ضمن حرکت نوسانی خود اقدام به نقاشی می نمود.
زیبایی طرح های آونگ به قدری شگفت نگیز بود که دانش آموزان مدام می پرسیدند آونگ از کجا می داند که چه چیزی نقاشی کند….مگر نقاشی بلد است؟

تعداد نقاشی های رسم شده بر روی بوم های نقاشی در مدرسه برای همه کلاس ها کافی بود تا یک نسخه درون کلاس خود قرار دهند ولی جریان آموزش پایدار نبود و انواع تعطیلی آلودگی هوا و …کلاس ها را مدام به تاخیر انداخت و جز چند کلاس باقی مانده ، بقیه کلاس ها یک دوره حضوری به آموزش آونگ فوکورسیدند.